مرتضی امیری اسفندقه، شاعر برجسته کشور در تازه‌ترین غزل خود به حوادث تلخ ابتدای سال جاری پرداخته است.
تازه‌ترین سروده مرتضی امیری اسفندقه به مردم سیل‌زده مناطق مختلفِ کشورِ عزیزمان تقدیم شده است در ادامه این غزل برای نخستین بار در خبرگزاریِ مهر منتشر می‌شود:
به خانواده‌هایِ داغدیده‌یِ سیلِ فروردین ۱۳۹۸ همه از هرکجایِ ایرانِ عزیز
هرچند خاک خشک است باران اگر نباردباران بگو خدایا! زین بیشتر نبارد
طوفانِ نوح آیا در پیش‌روی داریم؟یکبند صبح تا شب، شب تا سحر نبارد
چیزی نمانده باقی از پشتِ بامِ هاجرجَرجَر بگو خدایا! بر بام و دَر نبارد
سیلاب بُرد با خود، نوروزِ نازنین رابا برکت است امّا… نه! اینقدَر نبارد
از دست رفت جنگل، جالیز و جلگه هم آه!اینگونه بی‌محابا بر جوی و جَر نبارد
طغیانِ رود رد شد از خطِّ قرمزِ گلرگبار پشتِ رگبار، خوف و خطر نبارد
این شاخه‌هایِ نازک! آن ساقه‌هایِ نورسباران بگو ببارد، تیر و تبر نبارد
شَر شَر ببارد و نرم، نه سیل‌وار و بی‌شرمهرجور که دلش خواست، بر رهگذر نبارد
پلکی بگو بخوابد این ابرِ فتنه در مُشتبی‌دردِ سر ببارد، با دردِ سر نبارد
افروخت آتشِ داغ در کوی و برزن و باغیارب! به جایِ باران جزِّ جگر نبارد
چشم این‌چنین که ترسید از ابر و باد و باراناز آسمان خدایا! حتّی گُهَر نبارد
***
خواندم نمازِ باران، گریان به سوگِ بارانباران دگر نبارد، باران دگر نبارد
نوروز ۱۳۹۸