یک شبیه‌گردان می‌گوید: در دانشگاه‌های ما بیشتر به تئاتر غرب پرداخته می‌شود و جای آموزش برای...
یک شبیه‌گردان می‌گوید: در دانشگاه‌های ما بیشتر به تئاتر غرب پرداخته می‌شود و جای آموزش برای نمایش‌های آیینی و سنتی خالی است.
سیدمحسن طباطبایی، شبیه‌گردان «آزمون سیاوش» در نوزدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی شرکت کرده است و حضور در این جشنواره را آغازی برای اجرای شبیه‌خوانی متفاوت خود می‌داند.
این هنرمند در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره اثرش گفت: این مجلس آخرین بار حدود یک قرن پیش در دربار قاجار اجرا شده است و با وجود این‌که به صورت شبیه‌خوانی اجرا می‌شود به تعزیه ربطی ندارد. این اثر داستان سیاوش «شاهنامه» را روایت می‌کند در واقع داستان سیاوش به نوعی پایه‌گذار تعزیه در ایران بوده است.
او افزود: نویسنده متن این مجلس هنوز مشخص نشده است و داوود فتحعلی‌بیگی با پژوهش و جست‌وجو این متن را پیدا و بازنویسی کرده‌اند.
طباطبایی در ادامه بیان کرد: من فارغ‌التحصیل کارگردانی نمایش هستم و به دلیل این‌که با بچه‌های تعزیه ورامین حدود ۱۵ سال تعزیه کار کرده‌ام، این مجلس را برای شرکت در جشنواره آیینی و سنتی انتخاب کردم.
او با اشاره به این‌که "به اجراهای شبیه‌خوانی زیاد پرداخته نمی‌شود و به این دلیل توجهی هم به آن نمی‌شود" افزود: این گونه نمایشی در مجالس سنتی باقی مانده است. در عین حال ما برای نوآوری در شبیه‌خوانی از نقش‌پوش و شبیه‌خوان زن در اجرای‌مان استفاده و سعی کرده‌ایم در حد بضاعت و اجازه‌ای که داریم آن را به‌روز کنیم و این کار را خیلی آکادمیک و دانشگاهی انجام داده‌ایم.
این شبیه‌گردان اضافه کرد: برای این‌که این سبک نو از شبیه‌خوانی را به اجرا در طول سال برسانیم، ابتدا اجرا در جشنواره آیینی و سنتی را انتخاب کردیم و امیدواریم با استقبال و حمایت بتوانیم به هدف خود برسیم.
او در بخشی دیگری از صحبت‌هایش به وضعیت آموزش و دانشگاه‌ها در رابطه با نمایش‌های آیینی و سنتی اشاره کرد و گفت: در دانشگاه‌های ما بیشتر به تئاتر غرب پرداخته می‌شود و از مجموع ۱۴۶ واحدی که در دوره کارشناسی وجود دارد تنها هشت واحد درباره نمایش‌های ایرانی است. در دانشگاه‌ها رشته تخصصی‌ای که معرف نمایش‌های ایرانی باشد، اصلا نداریم و به طورکلی جای آموزش برای نمایش‌های آیینی و سنتی خالی است.
طباطبایی در پایان افزود: تنها جایی که به نمایش‌های آیینی و سنتی می‌پردازد، فقط جشنواره آیینی و سنتی است و جز آن جایی را سراغ ندارم.
انتهای پیام