این روزها اعضای شورای شهر روزهای حساسی را سپری می کنند و تا یک امتحان بزرگ دیگر در برابر مردمی که با امید آن ها را برگزیدند تا نشاط، فعالیت و تلاش را به شهر تزریق کنند، دو روز بیشتر نمانده است.
پایگاه خبری تحلیلی همراز/رضا صالحی پژوه: روزی که اعضای شورای پنجم شهر اصفهان همه از یک جناح برگزیده شدند، نگارنده سطور با سلسله یادداشت هایی، نسبت به این یکدستی هشدار داد والبته این موضوع شورایی را رقم زد همچون انتخاب شهرداری که سنخیتی با ماموریت شهر نداشت.
نتیجه نیز مشخص بود و آن هم عدم اقبال عمومی در انتخابات بعدی به اعضای شورایی که برخی از آنان اتفاقا دغدغه اداره مناسب شهر را داشته و منافع جناحی و حزبی خود را در برابر منافع عمومی مردم نادیده می گرفتند.
اما آش حزبی نگری و جناح بازی در آن دوره آنقدر شور شد و این یکدستی نیز به شوری آن کمک می کرد که دعواهای درون گروهی نیز نمی توانست روحیه غالب "فقط ما می توانیم و لاغیر..." را در آنان تغییر دهند.
روحیه ای که منتقدیم را جا ماندگان قوم می پنداشتند و نقدشان را غیر قابل شنیدن، هیلی زود کارنامه مردودی خود را پیش چشمانشان دیدند و عجیب که این تاریخ دوباره تکرار شد.
سال 1400 که لیست های انتخاباتی بسته می شد، به یکباره زمزمه هایی از تشکیل لیست مجمع نیروهای انقلابی به گوش رسید و البته در این لیست مجموعه ای از اسامی مدیران کهن کسوت ملی، مدیران دهه شصتی، جوانان نخبه انقلابی به چشم می خورد.
اما همچنان آفتی که ریشه شورای پنجم را پوساند، این گروه نه چندان نوپا که برخی از اعضای آن سال ها سابقه مدیریت شهری داشتند را نیز تهدید می کرد و آن یکدستی بین راه یافتگان به شورای ششم شهر اصفهان بود.
آن روزها برخی این یکدستی در شورای ششم را آنچنان نقطه قوت شهر جلوه می دادند که گویی خاطرات شورای پنجم را فراموش کرده و البته فرایند ها یکی پس از دیگری به گونه ای رونمایی شد که گویی الگو برداری ها یک به یک و نعل به نعل از روی الگوهای شورای قبلی برداشته شده با این توضیح که آن ها وابسته به یک جریان سیاسی دیگر بودند و این ها وابسته به جریانی دیگر.
نمونه بارز آن را نیز می توان در فرایند نه چندان فرایند مدار انتخاب شهردار های هر دو دوره مدیریت شهری دانست.شهردار هایی که اعضای شورای شهر مدعی بودند در یک فرایند انتخاب شده اند، اما از پیش از فرایند هر دو منتخب شورا برای مردم مشخص بودند.
اما حالا زمزمه هایی از تغییر در مدیریت شهری اصفهان به گوش می رسد، تغییری که می تواند تیر آخر شورای ششم تلقی شود و بخشی از آب رفته را به جوی بازگرداند. تغییری که قرار است از رئیس شورای شهر آغاز شود و این تغییر شاید بتواند برای دغدغه مندان اصفهان راهگشا باشد.
چرا که مدیریت شهری در دوره ششم نیز درگیر همان نگاهی شده که مدیران قبلی درگیر آن بودند با این تفاوت که تا دوره چهارم، حداقل شهر را شهرداری اداره می کرد که توانایی کتمان برخی نقاط ضعف اعضای شورای شهر و یا حتی معاونین خویش را داشت، اما از دوره پنچم و البته در دوره کنونی (ششم) این اتفاق کمتر دیده شده واین در حالی است که شهروندان به سبب توسعه رسانه نسبت به این مسائل خیلی حساس تر شده اند.
انتصاب های فامیلی از راس هرم شهر گرفته تا تصمیمات خلق الساعه مانند عدم جمع آوری زباله ها در روزهای جمعه، حواشی در حوزه فرهنگ و حمایت های بی دریغ مدیران شهری از اقدامات پرحاشیه در این حوزه، استفاده از عوامل غیر فرهنگی در بخش فرهنگ، برکناری مدیران توانمند در بخش اقتصادی و ... نه تنها حوزه های مورد اشاره را هدف قرار داد، که حوزه های ارتباطی شهر را نیز تحت الشعاع خود قرار داده و لطماتی را نیز به آن ها وارد کرد.
علی ایحال تغییر پیش رو امتحانی بزرگ و البته آخرین تیر چله اعضای شورای شهر بوده که بی شک با نیت خدمت به مردم پا در عرصه مدیریت گذاشتند و استفاده صحیح از این تیر می تواند مدیریت شهری اصفهان را هرچند دیر، ولی به ریل خدمتِ بیشتر بازگرداند.
مدیریتی به دور از خویشاوند سالاری همراه با جدیت و تلاش و کوشش با ابزارهایی همچون نظارت، پیگیری و دیدگانی بی اغماض و دستانی تلاشگر و بازوانی توانمند واندیشه ای آینده نگر خواسته مردمی بود که می خواستند اصفهان همچون نگینی بر انگشتر ایران بتابد و سرآمد دیگر شهرهای کشور شود که اتفاقا ملاک انتخابشان نیز چیزی غیر از این نبود.
البته نباید این نکته را نادیده گرفت که تیر آخر، ضربه آخر و یا شوت آخر همواره از بار استرسی و اضطراب بالایی برخوردار است که مبادا سرنوشت یک عده ای با این تیر دچار دگرگونی گردد.
تیری که اگر به درستی انداخته شود، امید می آفریند و اگر اشتباه انداخته شود، امیدها را به فنا می دهد.
اما این نکته را هم مربی ها به زنندگان ضربات آخر گوشزد می کنند که اگر شوت آخر درون دروازه نرفت و یا تیر آخر به هدف نخورد، وضعیت بدتر از این که هست نمی شود، ولی اگر به هدف نشست، وضعیت تغییر می کند.
اصفهان امروز نیاز به تغییر دارد و این تغییر نه تنها وظیفه شرعی افرادی است که می توانند برای آینده اصفهان کاری انجام دهند، که پاسخ مثبتی به خواست شهروندانی است که در بهت وحیرانی سر به آسمان دوخته و هرچند توقع فیل پرنده ندارند، ولی حداقل توقع آن را دارند تا گنجشکی را در این پهنه وسیع ببینند./انتهای پیام