شهید دادو این امدادگر آنچنان با حوصله و آرامش کار می کرد که انگار نه انگار که از زمین وزمان دشمن...
این امدادگر آنچنان با حوصله و آرامش کار می کرد که انگار نه انگار که از زمین وزمان دشمن بر سر ما آتش می ریزد.
به گزارش ایسنا، علی اصغر کوثری از رزمندگان لشکر ۱۰ سیدالشهدا با اشاره به آرامش یک امدادگر در عملیات شب عملیات «عاشورای۳»روایت می‌کند: گردان علی اضغر(ع) با دشمن درگیر شد. همان دقایق اول عملیات برادر عمو غفار جانشین گردان با آتش دشمن مجروح شد.
تمام کادر گردان دنبال امدادگر می‌گشتند که یک نوجوان لاغر اندام و نحیف خودش را رساند و با دقت و آرامش مشغول بستن زخم های عمو غفار؛ مخصوصا شکمش شد. خیلی آسیب دیده بود. این امدادگر آنچنان با حوصله و آرامش کار می‌کرد که انگار نه انگار که از زمین وزمان دشمن بر سر ما آتش می ریزد.
همه حیران آرامش این امدادگر به ظاهر کوچک بودند. شهید عباس احمدی از این همه دلاوری حیرت کرده بود که چطوری این رزمنده بدون توجه به این هیاهو کارش را انجام می‌دهد. این امدادگر همان رزمنده نحیف و لاغری بود که شهیدآجرلو فرمانده گردان قصد داشت در خط پدافندی فکه او را نگهدارد تا همراه سایر رزمندگان جلو نیاید.
کی باور می‌کرد این نوجوان امدادگر موقع عملیات یک شیرمرد باشد. این امدادگر شجاع و دلیر کسی نبود غیر از شهید «حمیدرضا دادو» که بعدها به گردان تخریب لشگر ۱۰سیدالشهدا(ع) رفت و در تیرماه ۶۶ در عملیات «نصر۴» به شهادت رسید.
انتهای پیام