سپاهان و ذوب آهن، دو باشگاه ریشه دار اصفهانی که روزی نصف جهان را به قطب فوتبال ایران تبدیل کرده بودند، حالا در حالی در آتش دلال بازی برخی نا اهلان داخل و خارج این باشگاه می سوزند که ماندن یکی از این دو تیم در لیگ و آسیایی شدن برای آن یکی آرزویی دست سخت شده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، هرچند که بازگشت به عقب در امور مدیریتی خیلی امر پسندیده ای نبوده و نیست، ولی آش در باشگاه سپاهان و البته ذوب آهن آنقدر شور شده که حالا بازگشت به سال های دهه 80 برای هواداران این تیم طلایی، بارقه های امید به همراه آورده است.
سال هایی که سپاهان ناگهان اوج گرفت و علاوه بر قهرمانی های پی در پی و موفقیت در آسیا، توانست کادر سازی خارق العاده ای از خود به یادگار بگذاردو نه تنها لباس طلایی، که نسل طلایی فوتبال را نیز به مستطیل سبز کشور معرفی کند.
بازیکن هایی مانند محرم نویدکیا، محمود کریمی، هادی عقیلی به اضافه ده ها نفر دیگر همگی محصول باشگاهی بودند که نه تنها کادرسازی را به خوبی انجام می داد، که بازیکنانی را هم که در پنجره های نقل و انتقال به باشگاه می آورد، همگی از بهترین ها بودند.
اما از سال 90 که بعد از 9 سال محمدرضا ساکت جای خود را به علیرضا رحیمی داد، این تیم توانست در برهه ای از زمان جام قهرمانی را بالای سر خود بگیرد، اما با موجی از بازیکنان غیر بومی که همگی با انبوهی از حواشی رنگین وارد تیم طلایی پوشان شده بودند و به غیر از دوران مدیریت مهرزاد خلیلیان، دیگر تیم سپاهان نتوانست بازیکن سازی در سطح بالای کشوری را در بین یاران خود تجربه کند.
از سویی، هرچند که در آن سال ها جدایی محمد رضا ساکت نتیجه حواشی غیر فوتبالی بود که داشت برای مدیران عامل این دو باشگاه اصفهانی ایجاد می شد، ولی ورود ساکت به عرصه مدیران فدراسیون فوتبال این نگرانی را برای دوست داران وی ایجاد کرده بود که مبادا وی که پله های مدیریتی در فوتبال را از پایین ترین رده ها آغاز کرده و بر خلاف دوران کنونی که خیلی ها حتی نام رئیس هیئت فوتبال استان اصفهان را هم نمی دانند و حتی خیلی از فوتبالی های استان یکبار هم وی را از نزدیک ندیده اند، وارد حواشی نهلک پایتخت نشینان شود، اما ساکت مدیری میدانی بود که برای حضور در ورزشگاه بازی تیم های رده چندمی با دو تیم سرخابی پایتخت نشین برایش فرقی نمی کرد و فوتبال را فوتبال می دید و تیمی برایش نسبت به تیمی دیگر ارجحیت نداشت.
حالا بازگشت این مدیر 59 ساله به مدیریت باشگاه سپاهان که هرچند او نیز مانند مهدی تاج لهجه ای اصفهانی دارد، ولی ابراهیم وار از آتش ویلموتس بیرون آمده و دامنش را به حواشی ناخوشایند این روزها لکه دار نکرده است، امید را در دل هواداران سپاهان زنده کرده و نه تنها قهرمانی لیگ، که بازسازی زیرساخت های دوباره تیم همراه با کادر سازی، قطع دست دلالان و زیاده خواهان، بومی سازی تیم، شایسته سالاری به جای غوغا سالاری و در یک جمله، بازگرداندن طلایی پوشان نصف جهان به جایگاه واقعی خودشان، توقعی است که مردم اصفهان از این مدیر ملی فوتبال دارند.
به قلم رضا صالحی پژوه