امید آنکه چهاردهم تیر سال آینده و سال‌های بعد قلم را در جایگاه واقعی‌اش ببینیم و بتوانیم روزش را...
امید آنکه چهاردهم تیر سال آینده و سال‌های بعد قلم را در جایگاه واقعی‌اش ببینیم و بتوانیم روزش را تبریک بگوییم اما اینک و اینجا چه جای تبریک!
به گزارش خبرگزاری مهر، روابط‌عمومی انجمن صنفی کارگری داستان‌نویسان استان تهران بیانیه‌ای را به مناسبت روز قلم منتشر کرده است. متن این بیانیه را در زیر بخوانید:
«چهاردهم تیر هر سال با موجی از تبریک‌ها و تهنیت‌های زبانی به اهل قلم از راه می‌رسد و می‌رود تا سال بعد. اما در این میان درد اهل قلم سال‌هاست که شانه به شانۀ این تعریف‌ها و تعارف‌ها همچنان برقرار است و نه تنها کاهش پیدا نکرده بلکه سال به سال بیشتر هم شده است. آیا وقت آن نرسیده که به جای این شیرین‌زبانی‌ها که هرگز دردی -حتی ظاهری- از کسی دوا نکرده، آستینی بالا زده شود و برای درمان این دردها کاری صورت پذیرد؟
در روزگاری که دایرۀ فعالیت و لغات اهل قلم، هر روز تنگ‌تر و تنگ‌تر شده، شمارگان کتاب‌ها به هزار و یک دلیل معقول و نامعقول به پایین‌ترین حد خود در دهه‌های اخیر رسیده، نوشتن و فقط نوشتن بار اتهام بر دوش اهل قلم گذاشته و، معیشت بسیاری از نویسندگان در خشکسالی فرهنگ و هنر به لبۀ پرتگاه سقوط رسیده، در خزان مطبوعات -به طور اعم و مطبوعاتِ تخصصی به طور اخص- بازار نقد و تفحص منصفانۀ آثار ادبی کساد شده و برخی فرصت‌طلبان بی‌هنر در فضای مجازی عرصۀ حقیقی را ربودهاند و دامنۀ فعالیت نویسندگان که به واقع سلسله اعصاب هشیار جامعه هستند، محدود و تنگ شده چه جای تبریک؟ در این روزگار وانفسای فشار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی، چه جای تبریک؟
به جای تبریک روز قلم هر کدام از ما در هر مقام و مرتبه‌ای که هستیم بیندیشیم سهم و نقش ما در این میانه چیست؟ تبریک و پاسداشت نمی‌خواهیم: باید بند از دست و پای اهل قلم برداشته شود، نبودها و کمبودها در قوانین مربوط به حق مالکیت فکری داغی است که سال‌ها بر دل اهل قلم قرار دارد، به این مهم کمر همت بسته و دکان‌های رانت و سودجویی و خودی و ناخودی کردن‌ها تخته شود تا در رقابتی سالم قدرتِ قلم تعیین کننده باشد نه قلمِ قدرت.
به امید آنکه چهاردهم تیر سال آینده و سال‌های بعد قلم را در جایگاه واقعی‌اش ببینیم و بتوانیم روزش را تبریک بگوییم اما اینک و اینجا چه جای تبریک.