در خبرها آمده که دولت برای اقشار که از بیکاری و خانه نشینی ویروس کووید 19 ضرر وزیان دیدند تسهیلات و بسته های حمایتی تهیه وتدارک دیده است .
امروز ویروس هوشمند کرونا بزرگترین اقتصادهای دنیا را به زانو درآورده و همه به نوعی در این اپیدمی ویرانگر در گیرند و گرفتار، اما بیشتردولت ها برای در قرنطینه کردن مردم برنامه های مدون و درست و درمانی در نظر گرفته اند تا مردم را تشویق به خانه ماندن نمایند.
در این میان کشورمان که از پرچم داران اولیه همه گیری کووید 19 بود هم تلاش هایی برای تسهیل معیشت اقشار کم درآمد در نظر گرفته که همان هم جای بحث دارد که چه افرادی با چه شرایطی را شامل می شود مثلاً بسیاری واجد شرایط گرفتن یارانه هستند اما واجد شرایط بسته ی معیشتی نمی شوند که این هم خودش داستانی است شنیدنی ... اما از همه این قصه ها جالب تر سیاست یک بام و چند هوای دولت خدمتگزار که بگذریم مشکل معیشتی همکاران رسانه ای مان هم جای بسی تأمل و البته تأسف دارد همکارانی که هیچ تشکل صنفی و مطبوعاتی تا کنون برایشان اقدام مثبتی انجام نداده اند.
همکاران خدوم و زحتکش ما مثل همیشه با نجابت همیشگی بیشتر مطالبه گر حق سایر صنوف بوده تا حق و حقوق بحق خود .
اصحاب رسانه ای که بیکار شده اند و هیچ منبع درآمد غیراز رسانه ای که در آن کارمی کردند و مدیران نشریاتی که وا مانده اند در این نابسامانی چه تدبیری بیاندیشند تا حق و حقوق خبرنگار و پرسنل خود را از چه جایی تأمین کنند .
قصه ی پر غصه ی خبرنگاران حق التحریر و عکاسان روز مزدی که با سیلی صورت شان را سرخ نگه می دارند تا شأن و منزلت خبرنگاری خود را حفظ کنند و این بلبشوی اقتصادی و اجتماعی کماکان ادامه دارد و انگار قرار نیست زنجیرۀ این بی عدالتی پاره شود و مدیران منفعل مشغول رتق و فتق سایر امور واجب تر از حق و حقوق این قشر محبوب می باشند.
نمیدانم کدام بزرگواری فرمود "خبرنگاری عشق است" انگار کمی تا قسمتی راست گفته اما پرسش اینجاست که آیا باید فرجام و تاوان هر عشقی به تراژدی و نابودی ختم شود؟
آیا خیل عظیم خبرنگاران ، عکاسان و... که همواره در صف اول و مقدم جبهه آگاهی و اطلاع رسانی هستند و اصل چهارم دموکراسی را به خود اختصاص داده اند تا چه زمانی باید دغدغه معیشتی داشته باشند؟
آیا خود از اقشار آسیب پذیر جامعه نیستند ؟ آیا اینها خانواده ندارند؟
اجاره خانه هزینه های جاری زندگی چطور...؟
افرادی که این روزها همچون پزشکان و پرستاران جان شان را در کف دست خود گذاشته تا جامعه خواب زده ما را از خطراتی که متوجه آنهاست با خبر و بیدارکند؟ سهم اصحاب رسانه که بسیاری پس از تعطیلی چاپخانه ها تن به قرنطینه ی خانگی داده اند و خیل عظیم خبرنگاران و عکاسان وجملگی پرسنل روزنامه ها و نشریات و خبرگزاری ها که بدون هیچ گونه درآمدی در خانه مانده اند و مشمول خدمات حمایتی دولت نمی باشند حتی بیشتر شان تحت پوشش هیچ نوع بیمه ای نیستند چیست ؟
افشین شیخ حسنی