هرچند که زمزمه های بی آبی در اصفهان از سال ها پیش به گوش می رسید، اما این بار این زمزمه ها آژیر قرمزی شده و بلند تر از همیشه به گوش می رسد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز/رضا صالحی پژوه: سدی که وظیفه تامین آب شرب را بر عهده گرفته، حالا حدود 130 میلیون متر مکعب آب بیشتر ندارد و تامین آب شربی را بر عهده دارد که اختلال در آن می تواند سلامت یک جمعیت 5 میلیون نفری را به مخاطره بیاندازد.
حالا نصف جهان است و پاییزی کم بارش، مخازن خالی و مصرفی نسبتا زیاد که همه و همه باعث شده هر روز بیشتر از دیروز تَرَک بر لبان اصفهانی بنشیند که روزی "شوالیه ژان شاردن"، "تاورنیه" و دیگر شرق شناسان غربی آن را عروس زیبای شهرهای خاورمیانه می دانستند.
میزان آبی که پشت سد زاینده رود ذخیره شده، کمتر از آن چیزی است که بتوان برای عبور از یک بحران پاییزی به آن امیدوار بود و لازم است علاوه بر صرفه جویی بیشتر، مدیران و مسئولان نیز تمهیداتی بیاندیشند تا بر اساس پیش بینی های سازمان هواشناسی، بحران کم بارشی رفع و شاهد نزول نعمت الهی از وسعت آسمان آبی باشیم.
اما در این میان آنچه اهمیت همراهی و همکاری شهروندان با دولت و مشخصا وزارت نیرو را بیش از پیش می کند، این که این همراهی می تواند همچون گذشته که فرهنگ مترقی بخشی از ایران عزیز اسلامی را به منصه ظهور و بروز می گذاشت، این بار نیز جریان ساز یک حرکت خیزای فرهنگی باشد.
حرکتی که در رگ جامعه ایرانی – اسلامی همچون خون، جریان ساز زیست اجتماعی با ارائه ارزش والای "از خودگذشتگی" است.
در این کم بارشی پاییز که آغاز یک سال پر تنش آبی می باشد، مطمئنا این شهروندان هستند که با ترویج روحیه از خودگذشتگی و ایثار می توانند فرهنگ ساز یک دوره از ادوار تاریخی اصفهان شوند، همانطور که 25 آبان 1361 این اصفهانی ها بودند که برگی زرین از تاریخ را در تقویم ایثار و رشادت ایران رقم زدند.
برگ زرینی که در آن تنها در یک روز بیش از 370 شهید در میدان تاریخی امام خمینی (ره) تشییع و عصر همان روز دوباره اعزام نیرو به جبهه ها از همین شهر صورت پذیرفت و این نشان از روحیه بالای ایثار و از خودگذشتگی مردمان این دیار دارد، که صرفه جویی در مصرف آب نسبت به این همه بزرگی چیز اندکی است.
مطمئنا این از خودگذشتگی دوباره همچون جوانه های امید، در دل جامعه به خورشید سلام خواهد داد، اما این سکه دو روی مشخص دارد و یک روی آن عملکرد مسئولان نیز هست.
مردم اصفهان در تمام دوران کم آبی با همراهی خود توانستند فصلی بی بدیل را در این شهر رقم بزنند، اما مسئولان تاکنون به اندازه آن چه باید برای این مردم می کردند، نکرده اند و دولت سیزدهم با وعده رفع نسبی مشکلاتشان پا به عرصه گذاشت.
"رفع نسبی مشکلات..." وعده ای منطقی، کارشناسی و خارج از احساس و هیجان بود؛ اما به راستی حالا که سوء مدیریت ادوار گذشته دارد آخرین جرعه این جام تهی را هم سر می کشد، نسبیت در این عملکرد کجای کار قرار گرفته و چه تمهیدی برای این مهم اندیشیده شده است تا ایثار مردم در صرفه جویی حداکثری در کنار توجه وعملکرد مسئولان همچون دو بال پرنده ای عمل کند برای پرواز ققنوس گونه از زیر خاکستر خشکسالی؟
پاییز 1401 همانطور که روحیه از خودگذشتگی اصفهانی ها را به منصه ظهور خواهد گذاشت، بار دیگر مُهری بر این واقعیت می زند که منابع آبی اصفهان با نسبت جمعیت ، توسعه صنعتی ،بارگذاری های اخیر و در آخر با تغییر اقلیم همخوانی ندارد.
مُهری می زند برای تائید این باور که اگر برای تامین منابع آبی این سرزمین فکری نشود، باید شاهد زنده به گور شدن یک تمدن بزرگ باشیم.
لذا همانطور که وقتی بیماری برای رفع جوشی در صورتش به پزشک مراجعه می کند، پزشک برای او دو تجویز مجزا دارد؛ یکی پماد و زماد برای رفع سریع جوش و اثر آن و دیگری آزمایش خون برای شناخت علت این عارضه، دولت نیز باید دو مرحله کوتاه مدت و بلند مدت را در دستور کار خود قرار دهد.
صرفه جویی به مثابه پماد برای رفع جوش عمل می کند و تامین منابع آبی به مثابه درمانی بلند مدت که از پس آزمایش های پاتوبیولوژی مشخص و تجویز می شود. لذا چنانچه دولت بخواهد همچون گذشتگان صرفا به موضوع کم آبی اصفهان با یکی دو تیوپ پماد بجنگد، امروز اثر جوش خوب می شود، ولی فردا از یک جای دیگر، کمی بزرگتر و چرکین تر بیرون می زند و پس فردا و فرداها از پس فرداهای دیگر نیز از جاهای دیگر....
آقایان؛ مردم اصول صرفه جویی را اجرا می کنند، همانطور که پیش از این اجرا کرده اند، ولی شما نیز به فکر درمان قطعی این عارضه باشید....
دیگر زیاده عرضی نیست غیر از اعلام خطر ملالت دوری مسئولین از مردم...